876-Bediüzzaman Said Nursi'nin Barla Bay ...

Üstadın, çileli yirmi yıl ayrılığından sonra
Hasret bitecek, ziyarete gidecek Barla’ya

Zaten bütün hayatı firaklarla doluydu
Yoktu dünyada evi barkı yeri yurdu

Gönderilmedi yetmiş sene doğduğu yere
Ziyarette, Barla’yı tercih etti kendi köyüne

Bahar mevsiminin tüm güzelliği içinde
Yola revan olundu talebeleriyle birlikte

Hoca efendi geliyor diye haber yayılır
Bütün Barla halkı çınar altında toplanır

Çınara, pınara ve kaldığı eve yaklaşınca
Üstad tutamadı kendini başladı ağlamaya

Pırlanta, Nur tanesi gibi gözyaşları döküldü
Yeşil gözlerinden pembemsi yanağına süzüldü

Çınar, hazır ol durumda oynatmadı dallarını
Sakin, sessizce akıtıyordu, pınar gözyaşlarını

Çınar ağacına rahat dercesine, köküne sarıldı
Üstad dayanamaz artık hüngür hüngür ağladı

Toplanan tüm halk da başlar ağlamaya
Nasıl dayanır insan olan bu manzaraya

Üstadın ağlama sesini duyan pınar
Ehl-i imanın gözyaşı niyetiyle akar

Hakiki üç dost kavuştu birbirine
Hasret kalmışlardı senelerce

Üstad, çınar, pınar manen arkadaş
“Ser verip sır vermeyen” üç sırdaş

Çınar ağacındaki dallar
Şimşeğindeki yapraklar

Üzerinde bulunan tüm budaklar
Bayram ediyordu bütün Barla’lılar

Pınardan akan gözyaşları
Cennet bahçesine ulaşan suları

Tarlaya ekilen tüm tohumları
Neşe içinde kutluyordu bayramı

Üstadın evi de bekliyor sahibini
O’da dindirecek artık hasretini

Ağabeyler girdiler üstadın koluna
Yardım ettiler merdivenden çıkışına

Üstad kapanır hususi odasına
Girer derin tefekkür dünyasına

İki saat kadar özel odasında yalnız kalır
Hazin, hazin ağlayışı ta! Dışarıdan duyulur

Borborunbekir