Üstad kader rüzgârı önünde bir gazel sanki
Fırtınalar nereye savurdu ise oraya gitti
Bir dikene mi takıldı, yıllarca kaldı orda
Bekledi kader rüzgârını, tevekkülle sabırla
Çok yavaş hafiften yelin esmesiyle
Allah’ı zikrediyordu sanki titreşimiyle
Dikenin taze yapraklarına gölge oldu
Feda etti kendini güneşte rengi soldu
Küçücük böcekleri kucağına aldı şefkatle
Yağmurdan doludan korudu merhametle
Esti şiddetli dalkıran yine savruldu gazel
Diken’de alışmıştı bu arkadaşlığa ne güzel
Ama nafile kökünden söküldü diken
Havada savrulup toz haline geldi gazel
Ebediyet yolculuğuna çıktılar beraber
Dünya’da iken alınmaz onlardan haber
Borborunbekir
Bekir ÖzcanKayıt Tarihi : 3.1.2014 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bediüzzaman Said Nursi Destanı - Kronolojik Şiirsel Hayatı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!