On dört mayıs bin dokuz yüz ellide
Nurlanmıştı şafak insanlık âleminde
İslami ezanla başlar o tarihi günler
Haykırıyordu “Allah” diye minareler
Tüyler oldu diken, diken ağlattı herkesi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
