₪ İKi Kelime ₪

Hani hep öyledir
ilk satır.. O ilk cümle
Paslı bir kanca gibi dolanır boğazında da
Bir el sıkmadan ümüğünü çıkmaz ya hani
Hani içinde koparken fırtınalar
Ve dalgalar döverken yüreğini
Sen dudaklarda alabora olursun ya
Bu da öyle işte sevdiğim
Ne çok geveledim bugün
Bak yine çok geç oldu
Yine gece yarısı..
Ve ben her zamanki gibi bu gecede doyurmadım yüreğimi
Yine aç!
Ve hala hasret kokuyor nefesim
Ocağımda yıllar önce hazırlanmış dibi tutmuş sevdan
Her akşam ısıtıp ısıtıp yine aç yatıyorum
İki kelime var boğazımda
Pimi çekilmiş bir bomba!
Ne yutmak istiyorum ne de zamansız haykırmak
Şiir gibi olmalı her şey..
Bir musiki tadında dökülmeli dudaklarımdan
gözlerim gözlerine değdiği an.
Ve sıyrılmalı iki kelime basitliğinden.
Anlatmalı yüzlerce yıldır yaşanan sevdaları,
milyonlarca şiiri de taşımalı içinde,
mis kokular sürmeli,
hiç duymadığın bir beste gibi gelmeli kulağına..
Biraz Mecnun'u anlatmalı Leyla olmalısın,
biraz Ferhat’ı anlatmalı Şirin olmalısın.
Birazda gözyaşlarımı anlatmalı SEN olmalısın
Bakma öyle acizmişim gibi
Saklayamam gözyaşlarımı..
Saklayamam her damlada seni aradığımı
İlhan abi yalan söylemiş olamaz gelmelisin
Bir sonraki damlada belki..
Yoksun...
Bilirim gelmeyeceksin de..
mutluluk trenini yıllar önce kaçırdığımı bilirim
Ama yine de söküp atamadığım küçücük bir umut var hala yüreğimde
Çaresiz beklerim...
Zaten AŞK çaresizlik değil midir?
Çaresizliği en başta kabullenmek değil midir sevmek?
Önünde kocaman bir kitaplık.
İçinde bir kitap adı AŞK
içinde bir kelime BEN işte ordayım. Okur musun?
Oysa ne kadar yakınındayım.
Ne kolay beni bulman.
Sadece yüzlerce kitaptan birindeyim.
İşte bu kadar umutluyum beni bulmandan...
Oysa ben seni rüzgarda savrulan bir kağıt parçasında buldum
Bense önünde durduğun tozlu bir raftayım
Bilirim ki ne kitabı açarsın, ne de beni bululursun
Diyelim mi açtın
bilirim ki çoktan dağıtmıştır gözyaşlarım mürekkebimi.
Bilirim ki 'SEN imkansızsın, SENSİZLİK imkansız'...