830- Kafes Şiiri - Selahaddin Aktay

830- KAFES

Dostum bak,
Şiir özgür bir kuş tur...
Süzülür…
İnce elekten, çarkı felekten,
Kanatsız uçar... birde,
Gökyüzüne maviliğe...
Gel etme, yorma kendini…
Uğraşma,
Bak söylüyor, çırpınma,
Kafesleyemezsiniz...

Uçuşur gönülleri arası...
Sorgusuz, sualsiz... sessizce,
Hesapsız, kitapsız,
Sadece kendine verir hesabı,
Kafa kalın,
Sen duymazsın, bilmezsin,
Sadece, dolmaz cebinin peşinde,
Tutma çetele, ne olur,
Zaten geçmiştir, ince elekten,
Hem de, çarkı felekten,
Hangi dala konmasına...
Orada eyleşip... kalmasına,
Türküler söylemesine, gönlünce,
Ya da, söylenmemesine, susmasına,
Yine karar veremezsiniz...
Uğraşma, kafesleyemezsiniz,

Şiir doğuştan, sonsuza...bilesin,
Özgür bir kuştur... denendi çok,
Susturmak için koşanlar çoktu,
Fakat,
Maalesef hepsi de çirkefti, puştu,
Kafesleyip hapis edemezsin...
Gönlünce uçar, hesabsız, gönüllere,
Hesap da vermez, hiç zibidilere,
Şarkılarını söyler, sadece kendi dilince...
Koy bunu, bir kalın tencereye...
Bel ki,
Ne bilirsin, ne?
Bel ki de pişer, zamanı gelince tavınca…
Uğraşma, ne olur yorma kendini,
Dedim ya, kafesleyemezsin.

Ve huzur bulur... verir,
İğnenin deliğinden de geçer,
Yine bilmez, anlamazsın, kendisi,
Lanet olası...
Huzursuzluğun içinde...
Kendi halince... dilince…
Türkülerini söyler,
Ana sütü temiz, saf,
Kendi dilince, gönlünce,
Bak, şiirler özgür bir kuştur…
Kanat çırpar mavi gökyüzüne,
Selam verir, her bir tarafa,
Sorgusuzca, korkusuzca,
Kafesleyemezsiniz.

Dinlemez be,
Ne ağayı,
Ne de kralı, paşayı, sultanı,
İpe gitti de, yine söyledi,
Hep kendi dilinden,
O güzelce türküyü,
Işık saçtı, kendi dilince,
Geçmişten, geleceğe…
Yankılandı, taşlandı,
Alkışlandı, hatta zindanlandı,
Zalımlar silindi de,
Asırlardır gönülde kaldı, kendisi,
Yazık, ne olur,
Uğraşma, yorma kendini,
Kafesleyemezsin… tamam.

Dostun Gerçek