Senin öykündür birazcık Şiiri - Necdet A ...

Sıkma kendini öyle

Geceleri almaz yüreğin zorlanacaksın
Sıkışacak şah damarın
Bir sızı dolaşıp duracak koyu ve hırçın
Katlanacaksın
Duvarlara yansıyan gölgendir
Korkmana gerek yok
Sokağından geçmesine engel koyma kara kedilere
Hakkın yok buna,yasaklayamazsın

Sıkma kendini öyle

Hangi uyku vakti gelse bir eşkıya gibi
Çıkıp gelecek ,ve önüne dikilecek anılar
Şimdi’ye teslim olmak kolay değil
Geçmişi yırtmaya elverir mi gururun

Eskisi gibi kavuşturmayı dene ellerini
Yeni bir şiire başlamak üzere izin ver kalemine
Alnında gözlerinde saçlarında gezinsin
Kaleminin ucu karışma dilediğince yazsın

Sıkma kendini öyle

Koca evrende minnacık bir nokta olan bu kentte
Sana koşup gelen o sevgiliyle kol kola
Merdivenlerinden çıkıyorsundur o çorbacının
Birazdan ekmeği senin gibi bölen o yabancıyla
Yıllardır yapmakta olduğun yolculuğu …
Hatta
Günübirlik kavgalarınızı
Herhangi bir pasajda kaybolmalarını
Ayrı yattığınız mekanlarda geceyi bekleyişlerini düşün

Sıkma kendini öyle

Aynaya bak
Ağlarken bile güldüğün zamanlardaki kadar
Şirinleşirsin sen
Dank eder her gün her sabah her an
Şehirlerarası otobüs terminalinin 103 no’lu
perondan yolcu ettiğin aynı yolcuyu uğurlayışın
Aynı vedalaşmalardan dolayı
Havaya kaldırdığının sol elinin usuldan usuldan
düşmesi

Sıkma kendini öyle

Ama böyle sürmeyeceğini bu yaşamın
Böyle geçmeyeceğini bu günlerin
Aşksızlıkların
Yalnızlığını korumak için attığın voltaların
Hiç ara vermeden sabahlara değin süreceğini

Durup durup bir közü avuçlarcasına anılara dalmanı
Araladığın her sayfada yanıp tutuşmanı

Kavrulduğumuzu
Savrulduğumuzu
düşün

Sıkma kendini öyle

Kim bilir ayırdında olursun yeniden sevmenin
Bir olasılık olduğunun…

Sıkma
Kendini
Öyle

25.09.2018-81