802- DOLUYDU ADAM
Bina eskiydi,
Koltuklar,
Derisi değildi, ceylan,
Tahtaydı…
Yedi kiremidin,
Üçü kırıktı…
Pantolan yoktu,
Şalvar da, yırtıktı,
Üç kuruşa,
Beş köfte yenmiyordu…
Zaten yoktu…
Ama, ama,
İçi sapına kadar
Adam doluydu…
adam.
Dostun gerçek
Kayıt Tarihi : 16.6.2021 09:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!