8. Sone
Sen ki nağmesin kulağıma, niçin dinlersin müziği hüzünle?
Şirinlik şirinlikle çatışmaz; haz coşar haz içinde:
Niçin sevmeli ki sevinçle karşılanmayan bir tınıyı,
Veya niçin zevkle kucaklamalısın ki pişmanlığını?
Eğer birleşerek oluşan gerçek uyumu ezgilerin
Rahatsız ediyorsa kulaklarını senin,
Bil ki hoşlukla azarlıyorlardır seni, ki sen israf edersin
Yalnızlığında katlanamadığın parçaları.
Bak nasıl da her bir tel arıyor can yoldaşını;
Hoş bir uyum bulmak için vurulur teller karşılıklı,
Hatırlatırlar babayı ve çocuğu ve mutlu anneyi
Ki hep birlikte şakırlar zevkli bir ezgiyi;
Böylece çok sayıdaki sesler oluşturur tek bir sesi
Ve anlatırlar şunu: yalnız başına kimsenin yok bir önemi.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 8.11.2020 15:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 8 by William Shakespeare Music to hear, why hear’st thou music sadly? Sweets with sweets war not, joy delights in joy: Why lov’st thou that which thou receiv’st not gladly, Or else receiv’st with pleasure thine annoy? If the true concord of well-tuned sounds, By unions married, do offend thine ear, They do but sweetly chide thee, who confounds In singleness the parts that thou shouldst bear. Mark how one string, sweet husband to another, Strikes each in each by mutual ordering; Resembling sire and child and happy mother, Who, all in one, one pleasing note do sing: Whose speechless song being many, seeming one, Sings this to thee: ‘Thou single wilt prove none.’
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!