''Kün fe yekûn'ce 'OL' dendi
ve O Adem'in kaburga kemiğinden yaratıldı
ve Adem o'na 'Kadınım' dedi.
'Ol' diyen kudret o'nu Cennetle müjdeledi.
İnsan koşullu sevdi de o gülümseyiverdi..
dedi ki; benim sevgim ilahi ve koşulsuz...
Çağları Rahim var etti
ve çağları yönetecek halifeyi de ana rahminde gizledi! ...
Kadına ne verirsen misli misli alırsın.
O toprak gibidir
O öz/eldir
O mânâ bakımından bir tanrıçadır âdeta..
Doğa gibi doğurgandır
Ve O'nun gibi kimse sevemez insanı ki,
O, doğurduğunu tüm kavramlar üstü bir hisle, şartsız sever.
O bir babtır,
O aşkta bir tattır, zira O bir gerekçedir.
İlk insan Âdem 'ben' olarak gelmiştir. O, Havva ile 'seni' bilmiştir.
Bize 'bizlik' kapısını Habil ve Kabil'le kadın açmıştır.
Tüm Peygamberler O'nun rahminde korunmuştur.
O 'erkeksiz' de doğura bilendir; O Meryem'dir!
Zira o'nun içi tüm Peygamberler için adeta bir Hira'dır...
O yeryüzü gibidir,
Dağları vardır ve dağlarında hayat suyu..
Ormanlar gibi saçları vardır saçak saçak
Güneşi, ay'ı vardır fıtratından sevgisi gibi..
Şevkati vardır bulut bulut merhamet yağmurlarını yağdıran..
Ey insan!
O kadındır ve bu dünyaya açılan ilk kapındır.."
Kayıt Tarihi : 7.3.2014 14:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!