Doğarken Ben
Aşk düşlemedim
Tutku aramadım
Sevgi ve dostluk
Kışın sıcak yazın serin
Bir yuva diledim bekledim
Bu dünyada
Bir yastık ve bir yatakta
Tek bir arkadaş dedim
Sevecen ve dostsa
Yeter aklı başında olana
Kıyametler koptu birden
Tersini dilemişim meğer
Bilmediğim bambaşka bir dilden..
Bitmeyen nöbetlerle
Dinmeyen uğultular
Beşiğimden sımsıkı kavrayıp
Avucuna hapsettiği kalbimi
Sıktıkça sıktı doğam
Sıktıkça sıktı
Söyle André
Bir istisna var mıydı
Benim yaşadığımdan
Yoksa benim gibi
Bir çok insan mı vardı
Bu kafeste
Kayıt Tarihi : 8.9.2013 12:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
08 Eylül 2013 Pazar 12:59
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!