8 - Fabl Kaplan ile Kedi

Kaplan ile Kedi

Kaplan ile bir kedi,
Ormanda tanıştılar.
İkisi birbirine,
Hemencik alıştılar.
Benzeyiş birbirine,
Dostluğa kapı açtı.
* * *
İki vahşi dostluğu,
Etrafa neşe saçtı.
İkisinin endamı,
İkisinin çalımı.
Soyluluktan lâf açtı,
Sonra sözün gelimi.
* * *
Kaplan dedi ben asil,
Soyluyum kedi kardeş.
Her sözümüz mert olur,
Bizden çıkmaz hiç kalleş.
Bileğimiz kuvvetli,
Ve de alın terimi,
* * *
Katarak yaşıyoruz,
Hiç kaptırmam yerimi.
Bir kükrersem şu dağlar,
İniler kükrememle.
Bizler unvan yapmışız,
Dağları beklemekle.
* * *
Sözler bizim kedinin,
Kanına dokunmuştu.
Saydı kedi sözleri,
Bir meydan okumuştu.
Önce alttan alarak,
Aynı soyuz bak kaplan.
* * *
Bizi küçük mü kılar?
Seni bana dost yapmam.
Aslında bizim nesil,
Asillikten küçük tür.
Altın demire karşı,
Bak ondan küçücüktür.
* * *
Kaplan artık öfkenin,
Sınırını aşmıştı.
Bir yanardağ misali,
Volkan olup taşmıştı.
Kedi hemen sıçradı,
Dala fırladı hemen.
* * *
Dedi hayır tanımam,
Ben kaplan ve ne menem.
Congeri izah etti,
Soylarını bunların;
Buldu aralarını,
İki eski dostların…
* * *
Ömer Çetinkaya
Congeri