Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Sevgili kardeşim, Sayın : Nigar Yıldız
Gönülden gelen duyguların mısralara duygulu ve etkili bir şekilde aktarılması ile beğenerek ve saygı duyarak okuduğum Çok Güzel Bir şiir olmuş.
Şiirdeki ustalığınızı selamlıyorum.Tekirdağ'dan Tam Puan gönderiyorum..
Şiir ve hayat yolunuzun açık ve engelsiz olmasını diliyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Kardeşimin sayfasına Sevgi ve saygı ve başarı dileklerimi getirdim. Lütfen kabul buyurunuz.
Dr. İrfan Yılmaz. - TEKİRDAĞ.
Yağmurda Yürümeyi Düşlemek
Küçük Pastene Köşelerinde Elele Oturmak
Rüzgari Beraber Göğüslemek
Çocuklari Düşlemek,
Hakkim Değilmiş Aşkım
Geleceğe umutla bakmak, Biz Diyebilmek
hey şiir çok güzel olmuş ama devamını isteriz yenilerle tanıştır artık takdir şiire sevgi şiire
salim erben
Her Akşam Sarılıdığım Yerde Sana Sarılamamak,
Öptüğüm Yerde Seni Bulamamak,
Sesini Duymamak Kulağımda
Nefesini Hissetmemek Boynumda,
Hakkım Değilmiş Aşkım
Hissediklerimi Hissetmek
Biz Diyebilmek,
biz diyememek aslında hayatta yaşanacak en büyük acı değil mi farkında olnlara.nişgar hanım.çok hoş ve etkileyici bir şiir.
saygı ve muhabbetlerimle...
____M.TEKECİ____
www.turkedebiyat.net
Bir kadin olmak, bir kadin gibi dosdogru duyumsadiginla davranmak, biz diyebilmek hep hakkindi, bugün hakkin yarinlarda hep yine hakkin olacak...bunu her kadin bilerek yasayacak, o sansliliga en yakin yoldan ulasilabilmesine sans diliyorum, olanaklarin yeterligi olan bilgilenmeye yolumuz hep acik olsun...sevgilerim, saygilarimla
kıymetli Kardeşim Nigar, demin şiirinizi okudum. Bu şiirinizle yıllar öncesine gidip geldim. Bundan tam otuz yıl öncesine bir yolculuk ettirdi bana. ilk gençlik yıllarının o unutulmaz, o uçarı, o başında kavak yelleri eksilmeyen, havadaki bulutları izleyip kendince fal kuran, ve birisine benzetmeye çalışan ben, bu gün geldiğim noktadan baktığımda, bir büyük hasret ki tarifi imkansız duygularla sermet bir rüya alemine gidip döndüm.
Her Akşam Sarılıdığım Yerde Sana Sarılamamak,
Öptüğüm Yerde Seni Bulamamak,
Sesini Duymamak Kulağımda
Nefesini Hissetmemek Boynumda,
Hakkım Değilmiş Aşkım
Hissediklerimi Hissetmek
Biz Diyebilmek,
Unutursam Küsermisin
Küsermiyim Yaşama
Yoksa Yoksaymalimiyim Herşeyi Akillica,
Yüreğimdeki Acıyı Unututarak
Hakkım Değilmiş Aşkım
Kadın Olmak, Bir Kadın Gibi Davranmak
Biz Diyebilmek
Hakkım Değilmiş Aşkım '
şiirinizde, dizeler o kadar güzel, ve o kadar anlamlı ki, ifadeler, bu dizelerinizde yerini, ne kadar güzel bulmuş. Tebrik ediyorum. En içten sevgi ve saygılarımla...Zekeriyya BİCAN
'
sizi ve değerli şiirinizi yeni tanıma imkanı buldum. size gönderdiğim mesajlarda ulaşmıyor maalesef şiiriniz harika. gerçi güzelliği takdir etmekten başka ne yapabilirsiniz o ayrı bir konu ama başka şiirlerinizide okumak paylaşmak isteriz. allaha emanet olunuz Tunahan ERMİHAN Sevgimle
güzeldi. başka şiiriniz neden ok anlayamadım.
Güzel ve duygulu şiirinizi gönülden kutlarım. Güzel Kayseri'ye yürek dolusu selam olsun. Kaleminiz bu güzelliklerin yenilerini de sergilesin. Selam ve sevgiler. Hüseyin Sığırtmaç
yüreğinize sağlık nigar hanım Sevgimle Tunahan ERMİHAN
Tebrikler. Böyle güzel bir yürek, herşeyin en güzelini haketmiştir. Başarılarınızın devamını dilerim. Sevgilerimle.
Suna Doğanay
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta