7 tepe istanbulda 7kulede
bin dokuzyüz seksen 7 de
ilkokula başladığımda 7 yaşındaydım
7 yılın sonunda taşındık yeni mekan şehreminiydi
hiç unutmam asansör 7 kişilikti ve 7nci kat on7 numarada oturuyordum
haftanın 7nci günü
sabahın 7sinde uyandım uyku tutmamıştı
tv’ yi açtım bir kanalda pamuk prenses ve 7 cüceler
diğer kanalda 7 kocalı hürmüz başka kanalda da muhteşem 7li vardı
sarmadı beni gidip kahvaltımı hazırladım
ilk önce 7 yumurta kırdım 7 bardak çayın yanında
7 dilim ekmekle beraber 7 dilim beyaz peynir
7 zeytinle beraber afiyetle bi güzel 7m
on 7 sine geldiğimde toy bir delikanlıydım
yılın 7nci ayı hiç unutmam müthiş bir sıcak vardı
sanırsam ottuz 7 derece civarında
ve canım soğuk bir şeyler istedi
en yakın bakkal 7 sokak arkadaydı
bi koşup gittim içerde 7 kişi vardı
kimi su kimi dondurma alıyordu bir bir dışarı çıkarlarken
7nci kişi bir bayandı ve onunla göz göze geldim
elinde 7gün içeceği vardı
uzun uzun gözlerime baktı ve o an 7 bitirdi beni
büyüsüne kapılmıştım
artık 7 düvel bir araya gelse umrumda değildi
ne de olsa insan 7sinde ne ise yetmişinde de odur
derken 7 haneli telefon numarasını mıh gbi aklıma kazıdım
her akşam saat 7de ankesörlü telefonla aradım
bazen 7 jeton gidiyordu olsun be değer
ilk buluşmamızda 7 saat uzun uzun konuştuk
hesabı istedim ve adisyonda
7 tost 7 çay 7 goralı 7 gazoz toplam kırk7 tl’yi ödedim
en sonunda başımın etini 7 ve kendimi nikah masasında buldum
7 gün 7 gece düğün yaptık
bu masalda böyle bitti.................................
Tarih: 06.02.2017 ======================================
Sadık YılmazKayıt Tarihi : 20.2.2017 09:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!