tam seninle karşılaşacaktık ki
ikimizin son kez bindiği
bir otobüs geçti aniden aramızdan
yolcu ikimizdik
sıçratarak ayaklarıma boşunalığı,
ve sonra karşı kaldırımda gittikçe
büyüdü şehir kaybolduk
yabancı ikimizdik
insan yalnız kaldığında mutlu olamıyor
ama hep yalnızız
konuşamayan ikimizdik
üstelik birde düşlediğim
hatta çarpıştığımız
veya köşebaşlarında karşılaştığımız
çıkamadığımız elele sokakları
ne halt ettik ikimiz
çıkmazlar yapıp
ya mutluluk ikimizdik
ya da mutsuzluk sanıyoruz
ikimizi
Kayıt Tarihi : 25.9.2019 16:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!