775-Bediüzzaman'ın Rusya’dan Firarı-2

Birden gurbette vefatı, gelir aklına
Eski dostlarının, hayalen gider yanına

Arıyordu, tam hakiki ebediyet dostu
Şâir Niyazi-i Mısrî gibi, şöyle dedi ruhu

“Dünya gamından geçip
Yokluğa kanat açıp,

Şevk ile her dem uçup,
Çağırırım Dost! Dost! ”

O anda, kurtuluşuna kimsenin gücü yetmez
Allah’ın kudretine, hiç bir kuvvet karşı gelmez

Vücudunun tüm zerrelerini, bir yerde topladı
Cenabı Allah’a el açıp, dua edip yalvardı

Aczini şefaatçi yaptı, dergâh-ı ilahide
Yıllar sonra dahi, daima kaldı hayrette

Bu “halet-i ruhiyede, Kuran’dan imdat geldi”
“Dili Hasbünallahü ve niğmel vekil” söyledi

Yetişti Yüce Mevla’nın inayeti
Geldi Peygamberin himmeti

Göründü, İmamı Ali’nin üstün gayreti
Anlaşıldı, Hazreti Gavs’ın kerameti

Rusya’dan Allah’a güvenip firar etti
Üstad da çekti, hikmet dolu zahmeti

Borborunbekir