Sabah olur akşam olur, yar gelmez!
Nevşehir’den, Niğde’den.
74. Bölüm gelir.
74 Güler yüz sevgi dolu.
Düşenin dostu olmazsa dışarıda,
74. Bölüm var içeride.
Sabah oldu 74. Bölüm ağlamaklı,
Bilgisayarda E.K.O da haberler,
Şüpheli,
74. Bölümü güneş aydınlatmıyor.
Naciye ıstıraplı, türkü söylemiyor,
Kendine has.
Sabah oldu 74. Bölüm sevinçli,
Bilgisayarda E.K.O da haberler iyi,
74. Bölüme güneş doğuyor pencereden,
Naciye türkü söylüyor kendine has.
Tüm yürekleri inletip,
Ağlatan…
Doktorlar, hemşireler,
Birbirlerine bakıyor, hastalar da,
Ve 74. Bölüm...
Ağlıyor!
31-10-1988 Ankara
Yusuf UyarKayıt Tarihi : 24.12.2012 07:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
31-10-1988 Ankara Hacettepe Hastanesi 74. Bölüm Naciye 16-17 yaşında, Resimlerini gördüm, uzun saçlı güzel bir kızmış, Ne olmuş Naciye’ye? Naciye pırıl, pırıl Bursa’da, Liseye giderken köpek ısırmış bir şeyler olmuş, Doktorlara gidilmiş, Naciye kuduz, Demişler demir parmaklıklar arasına, Atmışlar Naciye’yi günler geçmiş, Naciye kudurmamış, amma oradan, Çıkarttıklarında Naciye bir yerlere Gitmiş. Feryadı 74. Bölümü inletiyor. Niğde’den genç bir gelin kayınvalide, Yüzünden felç geçirmiş hastaneye yatırmışlar, Geleni gideni yok, fakir fonu bakıyor. Nevşehir’den Selahattin Tural kolları, Hareket kabiliyetini kaybetmiş, Doktorlar beni sağlam çıkarmasa da, Emekli olsam diyor
TÜM YORUMLAR (2)