71. Sone
Ben öldüğümde benim için yas tutma,
Bildirirken somurtkan çanlar dört bir yana
Dünyanın bütün bu iğrençliğinden kaçıp da
Yaşamaya gittiğimi en iğrenç solucanların yuvasına.
Okurken dizelerimi, unut onları yazan eli de şimdi.
Öyle çok seviyorum ki seni, ah sevgili,
Unutmanı isterim beni o şirin düşüncelerinde.
Beni düşündükçe acı çekmendense,
Büsbütün unutmanı isterim ismimi.
Kim bilir, ben toprak olduğumda, gördüğünde bu şiiri
Zavallı adımı söylemek zorunda da hissetme.
Bırak senin aşkın da çürüsün ben çürüdükçe.
Böylelikle şu hınzır dünya bakıp da senin yasına
Benden ötürü hor görmez seni ben göçtükten sonra.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 8.11.2020 03:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 71 by William Shakespeare No longer mourn for me when I am dead Than you shall hear the surly sullen bell Give warning to the world that I am fled From this vile world with vilest worms to dwell: Nay, if you read this line, remember not The hand that writ it, for I love you so, That I in your sweet thoughts would be forgot, If thinking on me then should make you woe. O! if, I say, you look upon this verse, When I perhaps compounded am with clay, Do not so much as my poor name rehearse; But let your love even with my life decay; Lest the wise world should look into your moan, And mock you with me after I am gone.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!