71 Bir Beladan Sonra Bir Dost…..

Yasadiklarim zehirlerken Heni hasanim
Hayat denilen merdivenin basamaklari yordu beni
Her kösenin ucu igneli bir ip ve örümcek agi gibi
Mutluluklarimi örüyorlar annesiz kalan acilarimla

Iste hasanim kendi icimde bir mahkum oldum ömür boyu
Neyi isdedimse hep irin olup elimdeki tasima döküldü
Ne verdimse hep dahasi denildi,vuruldu bedenime baltalar
Daha diye diye,zarar gören vucudum aklini yitirdi bozuk para gibi

Sonunda hayat denilen cesmenin basina geldim Hasanim
Bir bilsen bu cesmenin suyunun nasil tadi var
Bilmiyorsun degilmi Hasanim; Anlatayim sanada
Sende bilde dua ederken bir tek senin rizan icin demesini bil

Bak hasanim hayat dedikleri yasamin suyundan zehir bandim
Inandiklarimdan vazgecmemek icin seytanin kadehinden
Günah sarabi ictim,71 bir beladan sonra bir dost edindim
Azrailin sofrasindan kalktim ama genede bir türlü anlayamadim

Ah hasanim sen ilk defa beyaz bir sacin telini babanda gördün
Ben ise kendi sacimda gördüm,üstelik bir delikanli sabahinda
Ne oldu diye sorma hasanim sende,bilki anlatacak mecalim kalmadi
Hep ayni hikaye deyip durdular kime anlattiysam,ya sen hasanim

Bakma Hasanim bana öyle mahzun edasiyla,sende acimayassin bana
Hangi gecenin duasiydi bu bilmem ama gündüzlerimin ayagina pranga
Vurmuslardi.Ben o günden sonra insan oglunun vucudunda kangrenim
Doktor kiliginda bir gün kolumu,diger gün ayagimi kesen dostlarimmis