Canım ağabeyciğim
Küçükken ne güzel anlaşırdık
Bazen de kavga eder dalaşırdık
Kafa göz yarar ağlaşırdık
Çok geçmeden barışırdık
Kucaklaşıp sarışırdık
Çocukluğumuza mı yaslandık
Yoksa bizler mi yaşlandık
Çivi gibi paslandık
Hepimiz parçalandık
Teker teker dağıldık
Önce yıllar sonra mesafeler girdi araya
Varlık, yokluk, derken hastalık
Kah güldük, kah ağladık
Söndük, yandık
Dünyayı baki sandık
Tatlı bir rüyaya daldık
Meğer nasıl da aldandık
Şimdi ise ölüm girdi araya
Ve biz sensiz kaldık
İçiiin içiiiin yandık
Seni dualarla andık....
Kayıt Tarihi : 7.11.2015 12:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Toprağın bol, mekanın cennet olsun AĞABEYCİĞİM. Nur içinde yat...
![Füsun Dudurga](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/11/07/7-kasim-benim-yasim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!