7 büyük günah Şiiri - Muhammed Selim Akı

saklanıyorum kimsesiz bir sokak ortasında
ve binalar arasinda büyüdükçe büyüyorum
insanlar ve hayvanlar küçülüyor gözümde
hepsinin efendiliği benim kudretli ellerimde

ihtirasımdan ödün vermeden yükseliyorum
gözümü bürümüş bu bitmek bilmeyen heves
düşkünlüğüm fahişelere ve kimsesizlere değil
ruhumun içindeki o anlamsiz sonsuz kasvete

nefretimi kusmaktan hiç mi hiç çekinmiyorum
hepsi aşağılık ve ben onların kimsesiz düşmanı
midemi kaldıran yüzler ve hepsinde mevcut
lanet okurcasına bana bakan nahoş gözler

insanlar gibi, doyumsuzluğun da efendisiyim
dolmalı midem dışarı kurtlar taşana kadar
ve midem şöyle bi dursun o nefsani arzularım
en çokta o dolmali dışarı nefret kusana kadar

ama asla kolay degil o pis torbayı doldurmak
ihtiraslarım felaketim olmadan duramam asla
hep daha fazlası varken niye yetinmeli ki insan
ben onların efendisi ve hepsinin yegane sahibi