Her perşembe sabahı vagon tıkırtısında Yastığımdan alıkoyar başımı 7.15 trenine dikilir gözlerim
Korna sesleri ve "sen" naralarıyla beklerim umutlarımı
Burkulur usulca sol yanım ve deymeden uzaklaşırım camdan
Yine bir duman alır odamın tavanını
İçmeyecektim şunu, içmemeliydim
Bekleyenlerin hasret gözyaşları ve dinmeyen özlemlerine inat başım yine yastığıma kavuşur
Aptalca ümitlenirim
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta