68 Kuşağı Anısına Şiiri - Hayrullah Cırık

Hayatı şikayet etmedin; hiç kimseye,
Adın gibi kendin de şirindin
El verdin Sinan’a evlendin.
Taylan koydun adını oğlunun
Beyazıt meydanında vurulupta yatan
Arkadaşın yaşasın diye hatırası onun.
Dik durdun hayata; herkese inat
Nurhak ta kaybettin bir yanını
Dayanamadı diğer yanın
Baskısına yobaz düşüncelerin
Ve alıp gittin diyar ellere
Şikayet etmedin hayatı hiç kimseye.
Dimdik durdun hayata
Bir solukta tükettin
Bir ömrü,bir solukta bitirdin
Hayat denen koşuyu.
Yargısız infazlarda sonu olmayan yarınların
Hapishane köşelerinde kaç bahar yaptın
Gözlerin kapanmadan hep yarınlara baktın.
Bir uçağın kargosunda
Siyah bir tabutta geldin
Ülkene be Şirin.
Bu memleket bizim derdin
Ne yapsak ne etsek azdır
Bu halkın mutlaka uyandırılması lazım
Ne olursa olsun ama mutlaka uyandırılması
Sapla samanın birbirinden ayrılması
Kendine sahip olmayanın
Bir hayatı olmaz derdin
Yoksa insan dediğin
Beşeri mahlukattan farkı kalmaz
Ve seni de ecel aramızdan aldı.
Sonsuz karanlık uykunun içinde
Şafağı beklemektesin mahşerde
Hep sorguladın neden suçtur
Bu memleketi sevmek diye
İstemek bu halk için iş ekmek ve özgürlük
Neden suç sorgulamasının
Cevabını henüz bulmuş deyilim
İş ekmek ve özgürlük
Bir karın ağrısı gibi
Saplanıyor emperyalizmin bel kemiğine
Ondandır bu horlanma,aşağılanma
Bu dışlanma ondandır
Yoktur bunun başka izahı.