66. Sone Şiiri - Basri Şimşek

Boş vermişim; tadı yok ne canın, ne cihanın.
Kavuğu, olmuşsa dilenci kâsesi, bir Han’ın,
Dün ağzı kokan, bugün beğenmiyorsa eti,
Saf inanç içmişse, yudum yudum ihaneti,
Onursuzlar, kahpece tutmuşsa başköşeleri,
Kirlettikleri erdemse, meyleri, şişeleri,
Doğruluğun yüzüne, karalar çalınmışsa
Ve merdin oku, yayı, kılıcı alınmışsa,
Dili kesikse sanatın, haykıran hakikati,
İnayetse âlime, cahillerin şefkati,
Doğru çırılçıplakken, eğrideyse ipek şal,
Dünün kaçaklarıysa, bugün paşa, mareşal,
Çarpmasın kalp, sönsün göz, yaşamaktan usandım.
Koyana dek yâri tek, ölümü kolay sandım.

66. SONNET

Tired with all these, for restful death I cry,
As to behold desert a beggar born,
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,
And gilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled
And art made tongue-tied by authority,
And folly, doctor-like, controlling skill,
And simple truth miscalled simplicity,
And captive good attending captain ill:
Tired with all these, from these would I be gone,
Save that, to die, I leave my love alone.

William SHAKESPEARE (1564-1616)