İstişare… Şiiri - Fatih Akdag

 İstişare…

Bir gün oturuyoruz
Nefs, ben ve iman
Keyfi yerinde nefs’in
“Herşey arzunca galiba” diyerek
Açıyorum sohbetin kapılarını
Hiç çekinmeden
“Öyle, Dünya benim için var, benim için yaratılmış” diyor

Bizim imanın nefs le arası pek yoktur
Nefs konustukça iman hafif ama
Garip garip gülümsüyor
Gözleri derin derin kahvesinde
Nefse nazaran çok ağırbaşlıdır
Bir derdi varmış gibi sessiz
Sanki merakımı farketmiş gibi
Sükutunu tek cümleyle bozuyor
“Sabr tevekkülden doğar…”

Cümledeki manayı kavramaya calışıyorum
Ama nafile ne mümkün
“Ne demek istedin? ” demeye kalmadan
Söze devam ediyor
“haklı”
“Dünya onun için var” diyor
Bir müddet susuyoruz
Sadece fincanla kaşığın münasebeti kulaklarımızda

Havadaki sessizliği ben bozuyorum
“Peki senin için ne var İman? ”

Gülümsüyor
“Dünya benim içinde var”
“ama” diyor ve fincanı ağzına götürüyor
Kahveyi yudumlaması sanki bir ömür
Bir asır gibi geliyor insana
Bu sırada
Gözüm nefse çalıyor
Benim gibi pür dikkat dinlemede
Iman söze devam ediyor “Ama, ölüme kadar…”
“Peki ya sonra? ” diyorum
“Sonra”
“Hmm”
“Sonra, onun için Cehennem…”
“Benim için Cennet var…”

(30/09/2010) Levvame
http://levvame.wordpress.com/category/siirlerim/