Kalbini bana gizli kılan efsunum.
Gözlerinle ilk bakışta büyülediğin kalbim, artık sana muhtaç.
Sevmediğin o kalbim, bir tebessümüne aç.
Yokluğunla terbiye etme, bu kadar acımasız olma.
Günlerce peşinden koşan beni,
Günlerce sürükledin arkandan.
Ve günlerce susturdun kalbimi.
Sevginin kırıntısına muhtaç yaşadı bir ömür kalbim.
Oysa seni ne de masum sevmişti.
Sen bunu anlamadın gitti.
Mutlu edebildi mi bari,
Bana tercih ettiklerin, seni?
Hangisi yazdı aşkını beyaz mektuplara?
Hangisi haykırdı gurursuzca?
Hangisi öfkene sırılsıklam sardı kendini?
Hiçbiri öyle değil mi?
Ne gerçeklik kokan sevda sözcükleri fısıldadılar yüreğine,
Ne de haykırdılar gurursuz bir şekilde,
Oysa saf kalbim, yokluğuna bile sımsıkı sarıldı.
Sen ellerde mutluluk ararken,
O yokluğunla mutlu olmaya çalıştı.
Şimdi söyle ey kalbimin zehri,
Karşıma çıkanların hiçbiri,
Beni yokluğun kadar mutlu edemedi.
Söyle o vakit, sevgisiz yüreklere verdiğin şanslar yetmedi mi?
Bari bir kez gör beni.
Ve duy sesimi...
Sevdanın kuşu bir kez kondu kalbime.
Sevdi seni, bari bir kez gör beni...
Artık hak eden bana bir şans verme vakti gelmedi mi?
Söyle ey yüreğimin salgını.
SÖYLE...
2019
Kayıt Tarihi : 20.12.2022 05:29:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!