Köstebek senaryoları Şiiri - Necdet Arslan

Eskide kalan günlerin hurdalığında aç susuz epeydir bekliyorum. Ötelerdeki tuz çölü yolumu gözlüyor. Postallarımın tabanı düştü düşecek…Arka cebime koyduğum kimlik kağıdımı nereye bıraktım, bilmiyorum. Yakıyor güneş. Çıplak, çırılçıplağım…
Günlerdir söndürülemeyen ormanın içinden köpek ulumaları geliyor. Korkuyor muyum; hiçbir fikrim yok. Çömelip toprağı biraz eşeledikçe yaşamışlıklarımın kokusu geliyor. Boşluğa sarılmaya çoktan razıyım ;boşluk moşluk yok.
sinema şeridi gibi akıyor yenilgilerim.
Bir günah yağmuru koyu ve yoğun ,dolaşıp duruyor üstümde. Yağsa, diyorum ;bir güzel yağsa da ıslatsa beni.
Gece. Gökte mangal ateşleri. Kilitlendiğimiz uykulardan uyanma zamanı…
Yüzümüzdeki maskeleri çıkarmamızı telaş içinde emrediyor nerden geldiğini kestiremediğimiz bir ses.
Şımarmanın nazlanmanın oynaşmanın ve sonrası şeylerin sırası değil şimdi.
Korkarım kendimize hiç yakıştıramadığım kahramanlar olarak yazacak bizi tarihler.

Biraz kımıldasa dakikalar, kör düşüncelerimizle neşter atsak oraya buraya.kurtulsak şu saplandığımız dehlizden.
Şimdi git ve nerden bulursan bul,bir tutam kav ve çakmak taşı getir bana
01.09.2018-65