Dalgalar çakıllı sahile nasıl varırsa,
Öylesine acelecidir dakikalarımız sona doğru,
Önünde gidenin yerini alır arkadaki dakika,
Ardışık bir gayretle atılırlar ileri doğru.
Doğarız, o ana ışıkta bir kereliğine,
Tırmanırız olgunluğa ki taçlanınca onunla,
Dövüşür çarpık bulutlar bizim görkemimizle,
Ve Zaman verdiği armağanı başlar parçalamaya.
Zaman, gençliğin süsünü başlar delmeye
Ve kazar hendekleri güzelim alınlara,
Beslenir doğanın seçtiği nadir besinlerle,
Ve karşı duramaz hiçbir şey biçen tırpanına.
Gene de şiirim umutla sonsuzca yaşayacak,
Onun zalim eline inat, senin değerini haykıracak.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 26.10.2019 01:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 60 by William Shakespeare Like as the waves make towards the pebbled shore, So do our minutes hasten to their end; Each changing place with that which goes before In sequent toil all forwards do contend. Nativity, once in the main of light, Crawls to maturity, wherewith being crowned, Crooked eclipses ’gainst his glory fight, And Time that gave doth now his gift confound. Time doth transfix the flourish set on youth, And delves the parallels in beauty's brow, Feeds on the rarities of nature’s truth; And nothing stands but for his scythe to mow. And yet to times in hope my verse shall stand, Praising thy worth, despite his cruel hand.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!