60. Mâtem Şiiri - Aytuğ Sencer Yaman

Gülşenlerle girdik müphem bir aşkın koluna
Gölgemizin esaretinde tutulduk bir yâra
Geceler indiği vakit
Girdik mülhem bir yola

Bazen güneşle ayın ahengiydi mâtemim
Kurulurdum bir zaman elimde kalemim
Bazen siyahın beyaza aşkıydı kahrım
İtiyatım olurdu kopan yapraklarım

Bir şiirdi nevası kesilmeyen
Fecainin çığlıklarıydı işitilen
Ondan gayrı tutuşmaz ki kalbim
Rabbim bir kurtuluş ver,kalp esirgemeyen

Güneş yarılıyordu ay sessizken
Şiirler buluşuyordu bir tarafı sensizken
Çorak turabımda açan güller sen iken
Hilaf olan sözlerimi dinleyemem,her şey bitmişken

Hapsolmuş ruhumda ışığın,
Ayın şavkı,yüreğin kahrı,
Gülün dikeni, siman ebedi
Zinhar kurtulamayacak fasılasız.

Bir felek mücadelesiydi mâtemim
Konuşur dururdu kelamları fânilerin
Sitemiyle koşardı dizilerim
Derûnu yoktur vicdansız gânilerin

Kara yağızlı dağlar çekilmiş sinesine
Neden doğardı ay,ardında batardı güneş?
Neden savrulurdu ağaçlar kardeşçe?
Neden esmezdi rüzgarlar haddince?

Güldürmüyordu,ağlatıyordu hayat
Konuşturmuyordu,düşündürüyordü
Kılıç saplanan hüzündü hayat
Buz kadar soğuk, ateş kadar sıcak...