6 Şubatta Yastayız Şiiri - İsimsiz Şaire

6 ŞUBATTA YASTAYIZ

Bugün hiç uyanmak istemediğim bir gecenin Hiç uyanmak istemediğim bir sabahındayım
Hâlâ o dipsiz kuyunun içinde hâlâ karanlıktayım
“Sesimi duyan var mı”
Çığlıklarının çaresizliğinde
Hâlâ o enkazın altında hâlâ nöbetteyim

Toz bulutları sarmış gökyüzünün her yanını
Kan kokusuna bulanmış şehrimin sokakları
Kiminin kolu kopmuş, kiminin de bacağı
Çaresizce bekliyor herkesin bir yakını

Bir çocuk sesi geliyor “Anne babam nerede!”
Bir babanın eli, evladının elinde
Anne feryat ediyor bu parça hangisinin
Tanımadım yavrumu gelin beni de öldürün

Çöp torbası yetmiyor nice canlar gidiyor
Heryer mahşer yeri göz gözü hiç görmüyor
Yardım ekiplerinin inan gücü yetmiyor
Ülkemin bu yası hiçbir zaman bitmiyor