6 şubatin karanligi Şiiri - Mesut Başar

Bir gece yarısı,
uykular yırtıldı—
taşlar bağırdı,
duvarlar çöktü.

Çocuk çığlıkları
betonun altında kaldı,
oyuncaklar göçükle gömüldü,
masumiyet suskunlaştı.

Bir anne el uzattı,
elleri boş döndü;
bir baba haykırdı,
sesi enkazın içinde kayboldu.

Evler değil,
hayatlar yıkıldı o sabah,
sokaklar taş değil,
keder taşıdı.

Korku, çaresizlik,
göğe yükselen toz bulutlarıyla
aynı renge büründü.

Ve biz öğrendik:
bir gecede şehirler susabilir,
bir sabah
binlerce kalp
bir daha hiç atmayabilir.