6 ŞUBAT ZELZELESİNİN ARDINDAN
Hayat her şeyiyle hoş, yeter ki insan insana etmesin hayatı zehir
Rezzak olan Allah, bazen aş da olmayabilir, yemekte de olur tehir
Derinden sarsıldık, ocaklarımız söndü, ne kapı kaldı ne pencere
Enkazlar altında kaldı nice canlar, ne ekmek ne kap kaldı ne tencere
Milletçe sanki oruçtuk, unuttuk günlerce açlığımızı, uykuyu, suyu
Ümmeti Muhammediz, yek vücudun azaları gibi, birdir hepimizin huyu
Çalgı çengi sustu, yastayız, sükûnetle icra ettik düğünü toyu
Ne aziz millet, Oğuz, Kayı, Bayat, Kınık, Afşar, Bozoklar Boyu
Birlik olduk yine toparlandık, ihya edelim gelmeden ikaz
Yeniden imar etmek için süratle tek tek kaldırıldı enkaz
Yeter ki her hanede ocak tütsün olmasa geldiğimiz yer çadır
Kenetlendik birbirimize, paylaştık hanelerimizi ettik hal hatır
İnsan acelden halk olmuş, ahirinde hâk olmuş, dönmeli özüne
Ne yer kalır ne de yar, yakar bitirir yekünü hâr
Gönüller kış olmasın yeter ki elbet gelir bahar
Nifak girmeden bir topluma helak etmez Kahhar
Hayır ehli olmalı, sayetmeli her dem, leyl ve’nnehâr
Kayıt Tarihi : 5.11.2025 22:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
6 Şubat Zelzelesinin akabinde bir vücudun azaları gibi tek yürek oldu Türk Milleti



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!