Hangi karaları bağlamalıyım gökyüzüne
Geçerken simsiyah gecenin gölgesinden
Zaman donuk, unutuldu sabahlar ansızın
Yüreği yakan ne varsa tutuştu o gece
Sesler sesleri arar haykırışlar ülkece
Ahlar taşınır bir bir kıtalar ardından
Soluksuz gelen dehşette bin türlü duman
Ümit çaresizlik içinde erimekte
Asır şahit olmamıştı böyle bir felakete
Ülkem yıkılır dirilirken merhamet acıda
Tanımaz lakin durmuş kardeşinin yanında
Necip olmuş millet akıyor yağmur gibi
Yettim deyip koşuyor ferman işitmiş gibi
Kare kare fotoğraflar acıdan intiba
oturmuş sessizce küçücük eli saran baba
Müjdeydi evladı koklayamadan göçtü ah
Solan hatıralar fotoğrafta kaldı ah
Ne bekleyiştir Ya Rab dualar semaya yükselir
Gözler enkaz kazan aziz elde birleşir
Susun kuşlar ne olur kulak verin toprağa
Bir ses işitse tebessüm yayacak ırağa
Kardeş,ana ve bana, ne yar kalmış ne evlat
Sabret ey gönül imtihandır bu hayat
Çiçeklenir mi yeniden bu şehir enkazdan
Güler mi soluk çehre baharın ardından..
enkazdır Altı şubatın acısı düşmeyen yürek
Unutmam anarım göz yaşında titreyerek..
Kayıt Tarihi : 4.4.2024 01:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!