6 Şubat Şiiri - Muhammet Furkan Sayan

O gün
Yüreğim kan ağladı
Uzanmak istedi
Gitmek istedi
Oraya varmak istedi

Aylarca
Gözüme uyku girmedi
Yemek yemek acı geldi
Onlar orada
Yaşam savaşı verirken

Ve binlercesi
İsimsiz mezarlara konulunca
Adımın bir önemi kalmadı
Yaşadığım acı
Belki de yaşayanlar kadar değildi
Ama bende var olamadım
O acı günlerde
Bir hiç gibi uzaktan
Dua etmek ve üzülmek
Ağır geldi
Ama kader
Gidemedim
Ulaşamadım
Ulaşsam ne yapacaktım
Diye soracaksınız
Bilmiyorum
Ama gitsem en azından
Bir çocuğu güldürüp
O acı tabloyu
Hafızasından silsem
Belki o çocuk ve ben mutlu olacaktım

Amacım o tabloyu hafızalardan silmek değil
Sadece yarın için umut vermek
Ve el ele yaraları sarmak
Şimdi asırlar geçse de
Ne ben unutabilirim
O acı dolu günü
Nede bu toplum
Unutabilir
Şimdi
Bir ders almak gerekir
O acı bağrı yaksada
Birdaha böylesine
Bir acı yaşamamak için
Önlem almak gerekir
Gidenler geri gelmeyecek
Ama en azından
Birdaha insanlar böylesine
Acı ve kederli bir duruma
Düşmemeli