Kendimin en ücrasında öldürdüm tüm heveslerimi
Kursağımı yıkadım pakladım
Bir lokmasını bile bırakmadım
Gına kapımdan ayrılmaz oldu
Çiğnedi hayallerimi hayat ayakları altında
Ben ayaklarıma ayaklarım bana dert oldu
Eşiklerden geçtim güçsüz bileklerimle
Eşik bana ben eşiğe dost oldu
Yeryüzü çekse de beni içine
Kustu tekrar bedenimi
Borçluydu bana gökyüzü bırakmadı peşimi
Güneşi rüzgarını yağmurunu gönderdi bana yeniden
Borcunu ödedi bana gökyüzü
Ama bedenimden aldı öcünü
Bedenimin izleri ruhumun kahrına gark oldu
İnadım yendi tüm intikamları da
Yollarla yeniden dost oldum
Uzaklar bana hala uzak kalsa da
Yakınımla arkadaş oldum
Mesafeler bana gülse de tüm kibriyle
Ben ömrüme en güzel yolculuk oldum
Kayıt Tarihi : 17.11.2024 22:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!