bir ananın sessiz çığlığı....
betonların altından....
yarıp geçerken kalabalığı....
bir çocuk bakar yaşlı gözlerle....
az uzağından....
o çocuğun gözyaşları....
haykıran sesi....
titretir dağları taşları....
annenin kesilir nefesi....
buz tutmuş bakışları....
o gece ve gündüzü....
ve sonraki ve sonraki....
toza toprağa bulanmış yüzü....
melek gibiydi oysaki....
anne üşüyorum oldu son sözü....
binlerce anne binlerce baba....
binlerce çocuk....
sarılamadı bir daha....
yaşlı gözlerle boncuk boncuk....
baktı kaç sabaha....
olmadı sabahlar....
doğmadı bir daha güneş....
birer birer uçtu gitti ruhlar....
ana baba bacı kardeş....
ve çocuklar..
Erdem Bağcı
Kayıt Tarihi : 6.2.2024 11:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!