6 Şubat Şiiri - Kenan Adsaz

Deprem...

sen ki
zamansız bir adın
amansız hançeri;
sen ki
derinine bir feryadın
6 Şubat'ı...

4:17'ye kadar
normalinde
bir hayatın,
telaşında yarınları..

Bilmezdi kimse
bugünün
miladına gebe acılarını
ya da
vadesine kalmış
bir uykunun
neye dönüşeceğini...

Kim bilirdi
enkazında bir ölümün
soğuğunu
ya da mahşeri
bekleyişin çaresizliğini
kim bilirdi ki...

Bir keşkedir
varılmaz umutların
toz duman hayali
ya da
dile gelmeyenin
en çok içerleneni
bir keşkedir belki de...

Depremdi...

ölümdü,
umuttu,
acıydı
ve 6 Şubat'tı;
adına yaraşan ile
aslında
en çok
yine ona susmaktı... K. Adsaz.