6 Şubat 04.17 Şiiri - Salihanur Bilge

2023’ü gösteriyordu takvim
6 Şubat günlerden Pazartesi
04.17 de ilk depremle durdu saatler
Tam 13 milyon insan için kıyamet
Rutin bitti değişti her şey
Şiddetli bir ses bir uğultu
Bir sarsıntı sanki kıyamet
Sanki İsrafil’in kalk borusu
Sadece bir dakika
Bir ömre bedel sarsıntı
Ve bir beşik gibi sallanan bölge
Binlerce irili ufaklı deprem
Gidenlerin ardından bir ağıt olur
Dokundukça yanar söyledikçe yakar
Maraş depremleri gözlerimizde yaş
Ruhumuzda bitmeyen bir kış olur.

Kahramanmaraş Pazarcık
Derin uykuda herkes
Bazıları uyanmış
Az sonra gün ışıyacak
Okullar açılacak
Pazartesi sendromu
Akşamdan hazırlıklar
Her evde bir Pazar telaşı
Yetişkinler işe
Çocuklar okula gidecek
Tatile doyamayan çocuklar
“Ah bir kar tatili olsa “diye
Belki içlerinden geçirecek

Gidenlerin ardından bir ağıt olur
Dokundukça yanar söyledikçe yakar
Maraş depremleri gözlerimizde yaş
Ruhumuzda bitmeyen bir kış olur

Maraş Antep direnişin kalesi
Kilis Malatya Diyarbakır
Urfa peygamberler şehri
Hatay Antakya Habib -ül Neccar’ın beldesi
Adana Osmaniye bereketin kalbi
Ahh Adıyaman matemin kenti
Aynı fay hattının üzerinde
Sıralanmış kadim şehirler
Güzel ülkemin kahraman şehirleri
Bir depremle yerle yeksan olur
Gidenlerin ardından bir ağıt olur
Dokundukça yanar söyledikçe yakar

Aylarca yapımı süren binalar
Bir anda yerle bir olmuş
Bir anda un ufak şehirler
Bir anda kıyamet kopmuş
İçinde her yaştan insan
Yediden yetmişe her can
Nice masum bebekler
Bahar dalı gibi gençler
Nice piri faniler
Kadınlar erkekler
Zenginler, fakirler.
Gözünü açamadan çoğu
Bir depremle canından olmuş.

Gidenlerin ardından bir ağıt olur
Dokundukça yanar söyledikçe yakar
Deprem fırtınaları gözlerimizde yaş
Ruhumuzda bitmeyen bir kış olur.

Bilmem kaç on yıllık emekler
Dişten tırnaktan artırılmış
Alın teriyle alınmış
Nice sıcak yuvalar
Mezar olmuş sakinlerine.
Enkazdan çıkanlar tarifsiz acılar içinde
Kiminin sevdikleri vefat etmiş
Gözlerinin önünde kiminin ki
Kaybolmuş enkazın içinde
Geride kalanlar moloz yığınında
Aç, susuz, karanlıktan kurtulmayı beklerken
Neler düşündüler acaba hayata dair?
Nasıl üşüdü ruhları bedenleri titrerken.

Deprem fırtınaları gözlerimizde yaş
Ruhumuzda bitmeyen bir kış olur
Gidenlerin ardından bir ağıt olur
Dokundukça yanar söyledikçe yakar

Kurgusuz, inanılmaz ama gerçek
Üstelik çok korkunç bir film seyreder gibi
Yetmiş milyon insan ekrandan
Bir kıyamet similasyonu izler gibi
Seyretti günlerce dehşeti
Varlığın yokluğa evrilişinin
Ne kadar hızlı ne kadar can yakıcı
Her şeyin nasıl da emanet olduğunu
Her şeyin gerçek sahibinin kim olduğunu
Ayne-l yakin, hakke-l yakin kavradık.

Deprem fırtınaları gözlerimizde yaş
Ruhumuzda bitmeyen bir kış olur.
Gidenlerin ardından bir ağıt olur
Dokundukça yanar söyledikçe yakar

Belki bazılarımız ilk kez, bazılarımız yeniden
Depremin dehşetiyle muhasebe ettik hayatı
Ölüm bu kadar ani
Hayat böyle pamuk ipliğine bağlıyken
Neden bir kalbi kırar neden incitir insan
Neden zindan eder hayatı
Kendine, çevresine sevmek varken.
Ertelenen güzel sözler ya da
Hak etmiyor diye söylenmemiş iltifatlar
Hiç bitmeyen dargınlıklar, küskünlükler
Kibirden donmuş kulelerinde
Kendilerini hapsetmiş nice insanın
Dilinde ve bağrında bir zehir olur
Dokundukça yanar söyledikçe yakar.

Deprem fırtınaları gözlerimizde yaş
Ruhumuzda bitmeyen bir kış olur.
Gidenlerin ardından bir ağıt olur
Dokundukça yanar söyledikçe yakar

16 Şubat 2023