Gün günün peşine takılmış zincir halkaları gibi, ilerliyoruz ucundan birisi çekerken;
Ne biri diğerinden farklı, ne de aynı bir hedefimiz olmamışçasına dağılıyoruz,
Kendi zahmetlerimize güvenip sadece, kimseninkine değer vermeden bakıyoruz,
Kör olduğumuz halde, sözde gözlerimiz görüyor iken, kendi kendimizle dalga geçiyoruz.
En büyük espiriyi patlatacak olanı beklerken, yine soğuk bir tanesi çıkıp konuşuyor,
Trajik anların kütüphanesinde birçok şey yaşanırken, sadece susmayı icbar edip, ettiriyoruz...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta