6 - Fabl Kurt ile İt Şiiri - Ömer Çetinkaya

6 -Kurt ile İt

Bir neslin iki cinsi,
Aynı soyun timsali.
Bir tanesi mahkûmun,
Birisi HÜR ün hali.
Bir lokma ekmek için,
Biri satmış kimliğin.
* * *
Esirde olsa hayat!
Diye satmış benliğin.
Değişmiş Hürriyete,
Etsiz kuru ekmeği.
Saklıyamaz hiç asla,
Yara yeri imiği!
* * *
Hep başı yerde yaşar,
Hiç ufkunu gözlemez.
Yüreğin esir etmiş,
Hürriyetin özlemez.
Kuyruğu bacağının,
Arasında hep mahzun.
* * *
Bazen aklından geçer,
Bu lokma (zehir) olsun.
Amma ve lâkin hayat,
Oyuk yapınca alna.
Hürriyetin kazanır,
Ancak yiğitler canla.
* * *
Diğer karındaşıysa,
Esareti tanımaz.
Hiç hakkını kaptırmaz,
Yerde hiç hakkı kalmaz.
Ne açlıktan çekinir,
Ne şartlara pes eder.
* * *
Hürriyeti uğruna,
Canını siper eder.
Hür doğmuş hür yaşamak,
Kanıyla hak kazanmış.
Hep geçmiş tarihinde,
Köpeklerden utanmış.
* * *
Boynundaki bağ izi,
Yüzüne kara olmuş.
Neslinin yaptıkları,
Bağrına yara olmuş.
Kaç kez ona haykırmış,
Ölmeyi bilemeyen.
* * *
Hür olarak yaşamaz,
Şerefiyle ölmeyen.
Congeri farkı çiftin,
Hürriyet ve kölelik.
Hürriyetsiz yaşanmaz,
Kaç yerden ciğer delik…
* * *

Ömer Çetinkaya
Congeri