6.47 Şiiri - Melih Gezer

6.47
Tam da şuan 6.47
Çöp arabasının sesi ile kendime geldim
Yeni uyanmış birkaç köpek
Esneyerek veda etti kaldırıma
Hasta yorgun huysuz köpekler
Bir lokma ekmek bulmaya çıktı
Saat tamda 6.47
Güneş doğacak gibi
Sanki pekte hevesi yok uyanmaya
Havada buz gibidir şimdi
Yazık valla dışarıda yaşayanlara
Bir bardak su koydum kendime
Saat hala 6.47
Zaman geçmiyor
İnan her gecemde böyle
Durup da dönmese dünya
Ne kaybederiz acaba
Yaşayıp da ölmese insan
Sevgiyi de bulabilirmi dersin
Saat tamda 6.47 de
Neden durdu zaman
Öldüm mü ki acaba
Çok mu içtim yoksa
Yoksa saat mi durdu
Kalbimde atıyo
Yoksa aşık oldu
Saat tamda 6.47
Kendime de gelemiyorum
Hay Allah
Gülmeseydi keşke
Ne güzel mutsuzdum
Umutlandım birden bire
Güleriz de belki
Çok severmi sence
Rüya olsa iyi olur
Gülümsüyor çünkü yüzüm
Kalbimde çarptı sanki
Ne gerek var ne luzüm
Heycanım hor gör
Uykusuz çünkü gözüm
Saat hala 6.47
Bak dinle aşık olma sakın
Çok üzülür çok üzersin
Ne ferah işte hayat
Ne gerek biri ile daraltmaya
Rüyanda görüp de adı ile uyanmaya
Boşver uyu artık
Saat zaten 6.47
Sabah sabah da aşık oldun
Bir dudak iki kaşa
Ne de salak adamsın
Bok mu var yat işte paşa paşa.