552- AVUNDU
Yarın, öbür gün esecek,
Ankara da, esecek rüzgâr,
Sanki, sarı kum fırtınası,
Can paresi, olamadı.
Ruhu, gönlü orda ama,
Kıvrım, kıvrım,
Ege sahillerinde,
Çok, çok uzaklarda kaldı.
Ne yapsın, garip?
Bu da güzeldir dedi,
Bir bardak, duble cayla,
Ümitsizce avundu, avundu,
Biçare, çaresiz kaldı.
Dostun Gerçek
Kayıt Tarihi : 12.4.2021 11:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!