524- Bir Adam Şiiri - Selahaddin Aktay

524- BİR ADAM

Bir adam vardı, bir zamanlar
Hani derler ya, adamın dibi, dibi,
İşte öyle… evet öyle,
Adam diyorum, adam,
Baba,
Babasının oğlu,
Armut, dibine düşer misali,

Aslında, bilim adamıydı,
İşi değil, yabancıydı belli,
Sürüklendi… sürüklendi,
Sokuldu çirkefliğe…
Yumuşak, alçak gönüllü…
Meltem gülüşlü, yufka yürekli,
Özleniyor be, özleniyor,
Senin gibi adamlar, adam

Konuşmayı,
Yeni öğrenen çocuk,
Sanki kekeme,
Güldürürdü bizleri,
Eritiyordu da buzları,
O da, uzundu ama,
Üzmedi,
Üzmedi hiç kimseyi,
Kadife yürekli,
Ve meltem gülüşlü,

Korudu kendini, korudu,
Hiç mi, hiç kimse,
O, çocuğa, gülen çocuğa,
Hırsız, yalancı, riyakar,
Sahtekar, düzenbaz diyemedi,
Diyemedi,
Kaldı yüreklerde,
Masumca gülümseyen, yüzü,

Masumca,
Sessizce göçüp gitti,
Yüreklerde kaldı,
İnce, silinmez bir çizgi,
Rabbim rahmet eylesin.
Güzel adam, gülen adam,
Adamdı adam, vessalam,
Vessalam…

Dostun Gerçek