01.04.1957 / MANİSA- Selendi (Yeşil Mahalle)
521- UNUT
Gördü,
Keşke görmez olsaydı,
Dere kenarında, o kızı,
Gülümsüyordu yüzü,
Sanki Ay’dı,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta