52-) Yazdım Seni Son Bir Kere

Hatırlar mı bu satırları okusa şimdi.
Geçmişte bıraktığı ağır yaralı beni.
Hatırlar mı yazdığım güzel kifayetli kelimeleri.
Ona ithafen doğan, onun aşkıyla süslenmiş şiirleri.

Üzer mi mazinin altında yatan gerçekler,
Öfkeli ithamların gezdiği dörtlükler.
Kırar mı kalbini ilerde okuyup tanıdığı kelimelerim onu.
Gelecekte gelir mi yanıma, kurtarır mı beni karanlıktan.
Sarılıp, kavuşturur mu hasretiyle yandığım kollarına.

Bitmiş, küflenmiş bir aşkın tohumları,
Yeniden gür bir biçimde doğar mı toprağın içinden?
Yoksa doğmadan ölür mü bir mezarda?
Benim ve onun arasındaki bağların kopması ile yanar mı her şey.
Kayıp gider mi elimden, avucumdaki umut?

Duygularım firar etmiş iken
Sonu belli biten sayfalar değişebilir mi en temelden?
Yaktığım mısralar aklımda iken,
Unutabilir miyim onu gerçekten?
Unutabilir miyim harap bir aşkı aniden?

İçimdeki bu sorgu, beni itiyor kaygıya,
Gelecek uzun bir macera,
Kim bilir belki alın yazımda,
Vardır maziden daha iyi biten bir hikaye,
Belki de ondan daha iyileri vardır bilinmez gelecekte.
Yine de yazdım seni son bir kere.
Adını haykırmasam da,
Tanıdın eminim ve bildin ben kimim.
Geçmişteki bir sır, gelecekte umutla kollarımı açtığım,
Büyük umutların havuzundaki küçük bir umudun sahibiyim ben.

Zaman sensizliğe alıştırsa da beni,
Aşkın mürekkebi, yazmış seni keskin harflerle en derine.
Koca aşkın kül oldu içimde.
Ancak sen kaldın bilinmez bir köşede,
Koca bir mazi yok oldu kesinlikle.

Geleceğim adına, geçmişten yazdığım tek mısra sensin.
Kalbime Hürrem olduğun yılların anısına,
Yazdım seni son bir kere,
Unutmak için ve tabi özlem duyduğum yalnızlığıma koşmak için.
2019