510 No'lu Odadan Şiiri - Yorumlar

Bilemezsiniz
Zamanın serçe parmaklarını kırpanın
Kim olduğunu

Müthiş...Kutlarım Necdet Hocam. Kaleminiz hep yazsın.
Saygıyla...

Daha çok yenilerde yaşadım o dört duvar arası hasta nöbetini.. Gün aydınlık bile olsa oda karanlıktı. Zaman zaman renk değiştiriyor yaşam. O odalarda olduğu gibi. Kutluyorum kaleminizi. Sevgi ve saygımla.

Ahh o hastane odaları. Yatana ayrı, refakatçiye ayrı çile. Hasta olan sadece çektiği derdi bilir. Ya refakatçiler? .. O çarasizlik var ya...tüketir hasta sahibini. Bağlar kolunu kanadını..

Oda numarası ve hastane adı her ne kadar değişse de endişeler, korkular, duyumsananlar aynı. Hele de o odalarda kimi zaman hasta kimi zaman refakatçi olarak kalınmışsa.Ama hangi refakatçi duygularını böylesine güzel anlatabilir? ...Güçlü kaleminizi ve duygu yüklü yüreğinizi içtenlikle kutluyorum değerli dost. Hastanıza acil şifalar diliyorum.Yaşam devam ediyor, yaşamayı istediğimiz gibi değil elbet, sadece yaşanacağı gibi...Yerinde bir saptama...Esen kalın...demişim ilk uğradığımda. Benim de hastam vardı o sıralar. Çok duyarak okumuştum anımsıyorum...

Dolunaydan sağdıklarını şiir olarak biriktiren kalemşöre selam olsun harikulade bir şiirdi.Kutlarım.

üstadım yüreğine sağlık

Çözülmez gizeminde gelip geçerken zaman, mutlu olduğu kadar mutsuzluğu da yaşar insan. Şiir yelpazesinin duyumsanan derinliğinde iz, bakın yaşamda ne kadar da çaresiziz. Yorum güzel şiirin dizelerindedir.. Çok fazla söze gerek yok ancak; dostu kutlayarak başarı dileklerimi sunarım kucak kucak... Nice murlu şiirlerde buluşma dileğiyle...

Hastaneyle ilgili şiirlerin çoğunda hastane dışından seslenişler vardır. Bu ortamlara ait iç gözlemlerin şiirleri olsa da böylesi özgün bir anlatım ne kadar sunulmuştur bilemem. Belki kendimiz, belki bir yakınımız nedeniyle bir hastanede olmak zorunda kalmışızdır zamanlı ya da zamansız. Geç de olsa böyle bir evlat yetiştiren Sayın Necdet Arslan’ın babasına sağlıklı ve mutlu bir yaşamı tüm sevdikleriyle birlikte paylaştığı umuduyla geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum.

Şiirin ilk mısralarında sırları soyulmuş hastane aynasından bize yansıyan sonsuzlukta yalnızca bir deneyimsiz ya da heyecanlı ya da uykusuz ve “nöbet”lerde yorgun bir genç hemşirenin başarısız bir girişimi değildi. “Ben”, “Sen” ve “O” üçlüsünün ruhsal, iç kavgaları da yansıyordu. Şiirin güzel bir filmin son sahneleri gibi bitişi o tanıdık kişilerin yanına “Biz”i de katmıştır. Bizim kader dediğimiz şey, zamanı nasıl yaşayacaksak öyle yaşadığımızdır.

Şiirin öyküsünü okumadan önceki alınan mesaj ve okuduktan sonraki mesajın örtüşmesini sağlayan en önemli öğeler şiirin başlığı (öyle ya numaralanmış odalar ya hastane ya da demir parmaklı bir diğer haneye ait olabilirdi) ve son mısralardaki siren sesleriydi.

Özgün ve nitelikli bir şiir okudum. Sayın Necdet Arslan’ı usta kalemine saygılarımla kutluyorum.

Osman Aktaş

uslüp kolay kolay raslamadığımız güzellikte... okuyana haz verecek ve şiiri sevdirecek bir tarz var... şiir kalitesi çok güzel... tebrikler....

Ustaca yazılmış harka bir eser; kader her şeyi belirlemiş, bizim yapabileceklerimiz sadce haytı dizayn etmek. Hayata gelmek, büyümek, genç olmak, olgun olmak, ihtiyarlayıp ölmek, hepsi kaderin cilveleri, kaçınılmaz bir sonunç. Tebrik ediyorum güzel çalışmanızı tam puanımla da kutluyorum efendim.

'...Evet
Hepimiz

Biraz açlığı
Biraz sancıyı
Biraz uykusu kaçmakta olan an’ı
Sağmaktayızdır dolunaydan
.....'

CANDAN KUTLARIM NECDET BEY.