500 lük Destan 3 Şiiri - Bilal Özaydın

Sen gittin ya birtanem
Dar geliyor artık dünya bana
Sığmıyorum içime sıkışıp daralıyorum
Kimse anlamıyor beni senin gibi
Boşlukta kayboldum yolumu bulamıyorum

Sen gittin ya birtanem
Zor geliyor artık yaşamak bana
Yokluğunu hissetmek daha da zor
Söylemiştim sana bir sonbahar akşamında
Sensiz yaşamak ölüm diye bana

Sen gittin ya birtanem
Keşke hiç tanımasaydım diyorum seni
Alevlenmeseydi keşke bu sevda
Girmeseydin kalbime,vermeseydin sevgini
Böyle yanmazdım hergün ateş gibi

Sen gittin ya birtanem
Hani merak etme diyordun bana
Giderken seni de götürürüm yanımda
Sen sadece kendini götürdün uzaklara
Bana sensizliği bıraktın gözyaşımla

Sen gittin ya birtanem
Yalnızım yine yalnızlığın içinde
Seviyorum diye haykırsam kim duyacak ki
Sensizim yine sensizliğin ateşinde
Yüreğimdeki yangını kim söndürecek ki

Sen gittin ya birtanem
Bir resmin ilişti gözlerime
Tozlu vitrinin en köşesinde
Seviyorum der gibiydi bakışları
Bakarken gülüyordu nihayetinde

Sen gittin ya birtanem
Bu akşam yine hüzün çöktü içime
Dokunsalar ağlayacağım sanki
Sis bulutları var gözlerimin önünde
Sanki saklamak istiyorlar seni

Sen gittin ya birtanem
Alışamadım bir türlü sensizliğe
Alışmıştım çünkü senin sevgine
İnandıramıyorum kalbimi yokluğuna
İnanmıştım sevgimizin sonsuzluğuna

Sen gittin ya birtanem
Senin yerine senin sevdiğini seviyorum
Senin sevdiğin bendim değil mi
Senin yerine resmini öpüyorum
Resimdeki sen sensin değil mi

Sen gittin ya birtanem
Sen de düşünüyor musun benim düşündüğümü
Ben hep seni düşünüyorum
Sen kendini hiç düşündün mü
Düşünüp bir yağmurun altında hiç üşüdün mü