500 lük Destan 1 Şiiri - Bilal Özaydın

Sen gittin ya birtanem
Ne çıkardı aldırmasaydın sözlerime
İçimden gelmediğini bildiğin halde
Ne olurdu engelleseydin dağ gibi öfkeni
Sindirseydin içine bakarken gözlerime

Sen gittin ya birtanem
Gemiler uğramaz oldu bu limana
Sessizliğe büründü sanki sahil
Martılar kanat çırpmaz oldu dalgalara
Terkettin bu rıhtımı sen yalnızlığa

Sen gittin ya birtanem
Hani adını verdiğim bir yıldız vardı
Göz kırpardı bize her gece parlardı
Küskündü son zamanlarda gecelere
Dayanamadı yokluğuna kaydı yeryüzüne

Sen gittin ya birtanem
İçimden gelmiyor sana şiirler yazmak
Titriyor ellerim kalem tutmuyor
Sensizliğin tam ortasındayım
Gözlerim hep yolunu gözlüyor

Sen gittin ya birtanem
Sanki herşey yasa boğuldu
Sokak lambaları bile yanmıyor
Karanlık çöktü her tarafa
Karanlık bile matem tutuyor

Sen gittin ya birtanem
Duvardaki saat beni deli ediyor
Sanki gerek varmış gibi her saniye
Cık cık gelmez artık o diyor
İşte bu gerçek beni mahvediyor

Sen gittin ya birtanem
Kapkara bir çarşaf serildi gökyüzüne
Belli ki o da matem tutuyor
Hıçkırarak ağlıyor bulutlar
Lodosa yakalanmış gönlüm sallanıyor

Sen gittin ya birtanem
Haykırsam ismini denizlere
Dalgalar feryadımı duyarmı ki
Deryaya bakıp hüzünlensem
Alıp seni geri getirirmi ki

Sen gittin ya birtanem
Saatler aldırmıyor geçen zamana
Mevsimler acımıyor yaşlanan bedenime
Sensiz her saat soluyor ömrüm
Kurşun gibi bıçak gibi saplanıyor yüreğime

Sen gittin ya birtanem
Rüyalarım dargın uykularıma
Öpmüyorsun beni rüyalarımda
Sarılmıyorsun,hiç gülmüyorsun
Göz kırpıp koşmuyorsun nedense bana