5) Titrek Bir Kandil Hüznü

ne gecesi belli ömrümün ne de gündüzü
sensiz yazılmış bir günün
daha büyüsü,

titrek bir kandil hüznüydü aşk
dokunsalar sönecek
kırgın
kızgın
yorgundu...
ağlamaklı bir sesle alevlendi
-nereye,
nereye bensiz...
bu kez yenikti,
sönüktü...
karanlığın tek varisi kalmıştım
gündüze ektiğimi sulayamadan
aşk
uzaklarda,yanlız
bıraktığın gibi
kışa soyunmuş bir ağaca asılı
bu kez darağacının misafiri......
.......

aklım almıyordu,
alelade bir sevdaydı
kim yıkabildi?
kaçıp kurtarmak vardı....
.....
..........
aşk bu kez can vermekteydi
sımsıkı sarıldım
seni verdi ellerime
........
....
..
bu kez sende kapılmıştın
darağacının büyüsüne

bizi kaybettik....
aşkta beraberinde...

08.02.07 perşembe
(18.09)
(aşkını kaybetmiş sevdalara)
İBRAHİM PAMİR