Bütün gözlerin konduğu şu başyapıtı
Hünerli ellerle biçimleyen o saatler,
Aynı güzelliğe gösterir sonra zorbalığını
Ve o eşsiz güzellikten kalmaz hiç eser;
O gudubet kışa götürür yazı zaman
Öldürmek için hiç soluk almadan;
Donar özsu, eser kalmaz canlı yapraklardan,
Güzellik kar altındadır ve her taraf anadan üryan:
Cam duvarlar ardında bir mahpus sıvıydı
Yazın damıtılmış özü, ki iyi saklanmamış olsaydı,
Güzelliğin etkisinden güzel de mahrum kalırdı,
Ne mene bir şey olduğunu da kimse hatırlamazdı:
Fakat özsuyu alınmış o çiçekler, kışla karşılaşsa bile,
Süsünü kaybeder sadece. Özleri yaşar şirinlikleriyle.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 1.10.2009 21:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 5 by William Shakespeare Those hours, that with gentle work did frame The lovely gaze where every eye doth dwell, Will play the tyrants to the very same And that unfair which fairly doth excel; For never-resting time leads summer on To hideous winter, and confounds him there; Sap checked with frost, and lusty leaves quite gone, Beauty o'er-snowed and bareness every where: Then were not summer's distillation left, A liquid prisoner pent in walls of glass, Beauty's effect with beauty were bereft, Nor it, nor no remembrance what it was: But flowers distill'd, though they with winter meet, Leese but their show; their substance still lives sweet.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!