Bensiz üşüdüğünü söylerdin, gözlerine bakınca ısınırım derdin, sensiz yaşamımda sensizlik şarkıları söylerken, kendi kendimde donuklaşırım, derdin…
Şimdilerde yalnızlık şarkıları dinlerken bir yerlerde, kendi kendime bu düşlerle tükeniyorum artık…
Yaşam bölünmüş düşlerle içime hüzün işletirken, sanki yoklukların içinde bir de sensizlikle, donuklaşıyor bakışlarım…
Yokluğun durmayasıya düş kurmakla yaşam düşüncelerim parçalanıyor, bölünüyorum artık, vaz geçilmiş isteklerle…
Sonsuzluğun özlemi miydi bu acıların ardında kalan belirsiz düşünceler, belki de yalnızlığın belirsiz tarifiydi bu kendi kendime düşünce zinzirine dalışım…
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta